Lange tijd geleden, toen mijn school nét bestond als resultaat van een fusie, kwam een collega van mij in de problemen door een op het oog vrij onschuldige foto. Doordat de naam van de oude school veranderde, werd de oude afkorting van de gevel gehaald. En zo belandden de letters ‘C.M.T.S.’ bij de afvalcontainer. Mijn collega was zo scherp om dat op te merken en een foto te maken. Hij schreef een column, of een ingezonden brief, daar wil ik af wezen, maar het kwam erop neer dat onze school volgens hem de C van ‘christelijk’ bij het grof vuil had gezet. Hij moest op het matje komen bij de directie, het werd uiteindelijk met de mantel der liefde bedekt en ik kan dit verhaal vertellen omdat de foto lange tijd in de lerarenkamer heeft gehangen -zo was onze directie ook wel weer.
Dit schooljaar moet ik continu aan dit verhaal denken. De reden is vrij simpel: de twee grote roc’s van Friesland gaan fuseren. Met ingang van 1 augustus 2023 verdwijnt de naam van mijn eigen christelijke school (en die van die andere school)en gaan we op in één groot roc. U moet maar van mij aannemen dat daar goede redenen voor zijn. Maar het betekent dat het christelijk middelbaar beroepsonderwijs verdwijnt -in naam dan.
Is dat erg? Geen idee. Het is zoals het is. Als ik sprak en spreek met studenten en collega’s van ‘dat andere roc’, heb ik niet het idee dat ik daar niet zou kunnen werken. Zelf heb ik niet uit overtuiging voor christelijk onderwijs gekozen, maar ik was er wel blij mee, omdat het bij me past. Als mensen mij vragen waarin mijn onderwijs verschilt van onderwijs op een niet-christelijke school, heb ik het niet alleen over dagopeningen en vieringen, maar vooral over mijn inspiratie, die vaak eerder ‘verticaal’ dan ‘horizontaal’ is: mijn liefde tot God en diens liefde voor mij hoop ik te weerspiegelen in mijn omgang met jonge mensen, die ik niet alleen bijsta in hun vragen omtrent d’s en t’s, maar vooral ook in hun levensvragen. En ja, een enkele keer gaat het dan over het geloof. Mooie, waardevolle gesprekken, die vaak spontaan ontstaan. Dat zijn de beste.
Het nieuwe, grote roc in Friesland krijgt als denominatie ‘interlevensbeschouwelijk’. ‘Dan kun je een heleboel kanten uit’, hoor ik hier en daar. Dat klopt. Het betekent dat ik duidelijk kan maken waar ik mijn inspiratie vandaan haal, en dat studenten met al hun levensbeschouwelijke vragen bij mij terecht kunnen. In navolging van Iemand anders, volgens mij. Ik heb er nu al zin in.
Deze blog verscheen als column in kerkblad ‘Geandewei’ in februari 2023