Het was een datum waar ik lang naar toe heb geleefd: 26 augustus 2021. De dag van de presentatie van mijn boek ‘Leraar op de fiets’. Had je me vorig jaar rond deze tijd gezegd dat ik die twee zinnen zou uitspreken, dan had ik je voor gek verklaard, trouwens. Ik? Een boek? Ja, ik schrijf wel eens over onderwijs, en ja, ik krijg er ook wel eens leuke reacties op, maar een boek, dat is een volgend hoofdstuk.
Het begon eigenlijk allemaal op 16 december 2020. De dag dat mijn studenten mij besloten te verrassen, en ik dacht dat het wel geinig zou zijn om dat te laten zien op de socials. Juist, het filmpje. Dát filmpje. Het filmpje dat symbool werd van de ploeterende docent en studenten met online onderwijs, ach wat, eigenlijk van onze hele online samenleving. En dat door een initiatief van een paar studenten die hun hele klas meekregen….
Een paar dagen daarna naam Uitgeverij Unieboek Spectrum contact met mij op. Of ik zin had om een boek te schrijven over mijn online ervaringen. ‘Nou nee’, was mijn eerste reactie. Veel te deprimerend. Hoe kan ik schrijven over het turen naar een laptopscherm, in de hoop dat iemand luistert, überhaupt een teken van leven geeft? Maar het mocht ook over eerdere onderwijservaringen gaan, vertelden ze me. En toen ik bedacht dat ik in oktober 2021 25 jaar in het onderwijs zit, besloot ik de uitdaging aan te gaan. Dat boek moest er komen.
Het gaat te ver om te zeggen dat het boek ‘zichzelf schreef’. Maar inspiratie was er genoeg. Die inspiratie haalde ik op tijdens mijn fietstochtjes met boeken door de provincie: om het leesonderwijs te blijven bevorderen, ging ik op de fiets naar studenten om ze leesboeken te bezorgen. Het leidde tot de titel ‘Leraar op de fiets’. Ik bezocht ook enkele oud-studenten, om ze te vragen of ik hun verhalen mocht optekenen. Uiteindelijk leidde het tot het boek dat 26 augustus verscheen.
Zeg nooit nooit, maar het is natuurlijk heel denkbaar dat het in mijn geval bij één boek blijft. Ik geef les, ik ben geen schrijver. Daarom wilde ik graag de lancering van het boek wel feestelijk maken met een heuse boekpresentatie. Niet met heel veel publiek -dat kan ook niet in deze tijd- , niet met heel veel toeters en bellen. Maar wel: een onderwijsfeestje, met verhalen. Ik vroeg journalist en columnist Wieberen Elverdink van Leeuwarder Courant, die ik erg bewonder, of hij mij wilde interviewen. Collega Frank de Wilt van ROC Friese Poort sprak het uurtje vlot aan elkaar. De regionale pers was goed vertegenwoordigd, maar vooral: mijn gezin was er, vrienden, collega’s en natuurlijk vooral (oud-)studenten. Het was, inderdaad, een narcistisch feestje voor ‘mijnheer Conrad’. Dat voelde soms ongemakkelijk, maar hé: ik heb er hard voor gewerkt.
Het ei is gelegd, en ligt nu in de winkel: ‘Leraar op de fiets’, een boekje van 174 pagina’s over mijn ervaringen in het onderwijs, met de nadruk op de afgelopen anderhalf jaar. Anderhalf jaar waar ik mezelf best wel kwijt geweest ben. Daarom ben ik ook zo blij dat het boek er is, maar vooral: dat ik weer écht les mag geven. De komende tijd probeer ik jullie hier wat op de hoogte te houden van het hoe en waarom van het boek, en natuurlijk hoe het mij vergaat in het (echte) onderwijs. Laat gerust een vraag of reactie achter in het gastenboek!
Boekje doet geen recht aan het boek. Het is geen boekje maar een mooi goed geschreven volwaardig boek. Zo nu en dan ontroerend.